Klaijan

เราทำพาสปอร์ตหายที่โซล อนึ่ง เท้าความก่อนว่านี่คือทริปลากยาวทริปเดียวกับทริปญี่ปุ่นที่พายุเข้าตอนก่อนนู้นเมื่อปี 2016 ดังนั้นจะว่าทริปนี้อาถรรพ์คงได้แต่ก้มหน้ายอมรับแต่โดยดี เอาเป็นว่า เราทำพาสปอร์ตหายที่โซล (สาระอยู่ล่างสุด) --------------------- ข้อหนึ่ง แจ้งความ! ถ้าจะให้เล่าความเป็นมาเราก็จะเขินนิดนึง เลยขออนุญาตไม่ลงรายละเอียด แต่เหตุการณ์นี้ให้ข้อคิดเราหนึ่งข้อ นั่นก็คือ โซจูสามขวดไม่ใช่เรื่องตลก และจบการย้อนอดีตเพียงเท่านี้ ตัดภาพมาอีกทีเป็นตอนพาสปอร์ตหายเลยแล้วกัน ตื่นเช้ามาเรามีไฟลต์บินไปปักกิ่งต่อ ตะลีตะลานรวบของพร้อมไปสนามบิน ส่วนกระเป๋าใบใหญ่จัดไว้หมดแล้วเตรียมออกเดินทาง เราก็ควานๆ คว้าๆ หยิบจับหยิบนับของที่ต้องใช้ โทรศัพท์–เช็ก กระเป๋าสตางค์ใบหลัก–ยังอยู่เพราะไม่ได้พกไป กระเป๋าสตางค์ใบเล็กแยก–เอ๊ะ... พาสปอร์ต—เอ๊ะ... เอ๊ะ ใช้เวลาประมาณสิบนาที วิ่งวุ่นทั่วห้อง คุ้ยกระเป๋าซ้ำแล้วซ้ำอีก กว่าความจริงจะซึมซาบเข้าทั่วตัว ว่าพาสปอร์ตหายแล้วแหละ ตอนนั้นน่าจะมีเวลาตามหาราวๆ สี่ถึงห้าชั่วโมงถ้ายังมีหวังจะบินไปเที่ยว (เป็นความหวังที่เราในตอนนี้อยากโบกหัวสักที ติดเที่ยวมาก ยังจะหวัง!)

ในทุกกาลครั้งหนึ่ง หากมองเข้าไปในฝูงแกะ คงจะพบแกะสีดำโดดเด่น ท่ามกลางหมู่แกะสีขาว—ขาวมาก ขาวเสียจนขับให้แกะสีดำยิ่งดำกว่าเดิม แกะดำคงรู้สึกแปลกแยก เมื่อสุนัขต้อนแกะเข้ามาทำหน้าที่ มันจึงทำเมินเสีย ไม่ใส่ใจเขี้ยวขาวที่แยกขู่นั่น แล้วเริ่มหันหลังเดินจากมา วันหนึ่ง แกะดำพบอีกา อีกาตัวสีดำ—สีดำเหมือนแกะดำ แกะดำเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหา มันคงหมายจะทักทาย แต่อีกาใช้ตาดำวาวมองอยู่เพียงครู่แล้วกรีดปีกโผบินหนีไป แกะดำอยากจะตามไป ด้วยเห็นว่ามีขนสีดำเหมือนกัน แต่อีกาโผบิน และแกะไม่มีปีก แกะดำพบความแตกต่างของตนเองกับอีกา จึงเดินต่อไป ไม่นานนัก เมื่อแกะดำเดินเฉียดลำน้ำ แกะดำพบฝูงม้า—ม้าหลากสีนัก ทั้งขาว ทั้งน้ำตาล ทั้งดำ ปะปนทั่วทั้งฝูง อีกทั้งม้านั้นมีสี่ขา สี่ขาเหมือนแกะ แกะดำก้าวเท้าเข้าไปหาเมื่อฝูงม้าหมดกระหาย เงยหน้าจากลำธาร และเห็นแกะตัวหนึ่ง ม้ามองอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง ในใจอาจสงสัย ว่าแกะมาทำอะไร แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป เพียงแต่เดินเบี่ยงออกมาจากแนวธาร และออกวิ่ง เพราะมีสี่ขาเหมือนกันแกะดำจึงออกวิ่งตาม แต่แกะดำวิ่งตามม้าไม่ทัน วิ่งให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันเป็นอย่างม้า และคงไม่ใช่ความผิดม้าที่วิ่